Դիմակահանդես

                                                                                                                

Ինչպե՞ս կարողացար ներստ թաքցնել,                                                                                                           

Լուռ հայացքով անվերջ հետևել,                                                                                                                 

Սրտիդ խորքում չվստահել,                                                                                                                          

Ի ցույց դնել սեր ու հարգանք,                                                                                                                                     

Որ չկար իրականում ո’չ սեր,ո’չ հարգանք…                                                                                            

Իսկապես,որ կյանքը դիմակահանդես է,                                                                                    

Դիմակավորված մեկս մեկին,                                                                                                           

Հավատացնում ենք,որ դա մեր դեմքն է…                                                                                                             

Հոգնել եմ այդ դիմակներից,                                                                                                                               

Այդ խեղաթյուրված ճշմարտությունից,                                                                                                   

Վերջապես կգա դիմակահանդեսին վերջ…                                                                                                              

Եվ այդ ժամ կհասկանաս,որ հոգնել ես այդ կերպարից,                                                                                              

Եվ կհանես դիմակտ կեղծ ժպիտով,                                                                                                                   

Բայց այդ ժամ ուշ է,ես չեմ լինի,                                                                                                                              

Ես կհեռանամ այդ կեղծությունից,                                                                                                                    

Ու այդ պահին չես գտնի դու ինձ…                                                                                                                      

Ես դիմակ չունեմ,որ  ծանոթ լինի քեզ ,                                                                                                                   

Ես ներկայացա ինչպես որ կամ,                                                                                                                

Պարզապես ինձ չճանաչեցիր,                                                                                                                            

Եվ դիմակավորների մեջ փնտրեցիր…                                                                                                             

Ցավում եմ,բայց ես հոգնեցի,                                                                                                                                

Ես քեզ փնտրելուց մոլորվեցի,                                                                                                                               

Ու այդ ամենը ինձ հեռու տարավ,                                                                                                                            

Այդ դիմակահանդեսը ինձ դուր չեկավ,                                                                                                                   

Ու ես փորձեցի հեռանա~լ,պարզապես հեռանա~լ…        

Հեղինակ` Նաիրա Դանիելյան