Մի՞թե մահին կարող են սիրել,
Բայց արի ու տես նրան
եմ սիրահարվել:
Մահին եմ կանչում ամեն
րոպե,
Նրան եմ տալիս մարմինս
ջահել,
Որ առնի տանի մեղքերի
դիմաց,
Որ վճարվի պարտքերի
դիմաց,
Ու հանգիստ գտնի հոգիս
երկնքում:
Լինի այնտեղ,որտեղ
սերն է հավետ,
Արցունքով գնված սերս
ես առնեմ,
Ու ինձ հետ հավերժ
երկինք տանեմ,
Կարոտս առնեմ ու հանգիստ
գտնեմ: Հեղինակ` Նաիրա Դանիելյան
Комментариев нет :
Отправить комментарий