Աստղի ցավը կարո՞ղ ես զգալ

Եթե իմանաի՛ր,թե աստղերը ինչպե՞ս են լաց լինում

Եթե գեթ մեկ անգամ տեսնեի՛ր նրանց թափվող արցունքները

Կհասկանաիր տիեզերքի ցավը:

Կզգաիր նրա մեջ լցված ցավի ծանրությունը,

Եթե իմանաի՛ր նրանց ոչնչանալու պատճառը,

Եթե հասկանաի՛ր ինչպե՞ս են մաշվում ներսից,

Այն ժամ ,քո ցավը փոքր կտեսնեիր:

Կհասկանաի՛ր, թե երկիրն ի՞նչ ծանրություն է զգում,

Չէ՞որ ամեն մի մահացող աստղի հետ լույսն է խավարում,

Չէ՞որ նրանք էլ են ապրում:

Ա~խ ,եթե իմանաի՛ր,գեթ մեկ անգամ զգաի՛ր,

Վայրկյան անգամ չէիր կորցնի վեր նայելու,

Զմայլվելու նրանց փայլով,վերջին շողով:

Եթե զգաի՛ր ,գոնե մե՛կ անգամ նրանց հետ կուլաիր,

Ու մեկ գիշեր կլուսացնեիր նրանց հետ:

Աստղերն էլ լացել գիտեն,

Նրանք էլ վախճանվել ունեն,

Միայն թե ոչ ոք չի տեսնում,

Այդ ժամանակ բոլորը քնած են լինում:

Ոչ ո՛ք չի նկատում նրանց,

Ոչ ո՛ք չի զգում ցավը նրանց,

Ասղերը բազում են անհամար,

Բայց ամեն մեկն էլ անհետանում են մի ակնթարթում:

Հեղինակ` Նաիրա Դանիելյան