Ների՛ր, թե կարող ես

Մի թագավոր կար,հզոր զորքերով և իշխանությամբ:Նա մի դուստր ուներ,ապշեցնող գեղեցկությամբ,որի համար անհանգստանում էր արքան:Գիտեր,որ աղջիկը իր գեղեցկությամբ,համեստությամբ ու նվիրվածությամբ աչքի է ընկնում և վախենում էր,որ թույլ տար նրան մարդկանց մեջ մենակ դուրս գար շրջելու:Որոշեց մի մարդ վարձել,որ միշտ լինի նրա կողքին հավատարիմ ընկերոջ նման,միշտ պաշտպան լինի,մենակ չթողնի:

Թագավորն հագավ աղքատի հագուստ ու դուրս եկավ քաղաք շրջելու,որ գտնի նրան,ում մեջ կտեսնի այն ,ինչ պետք է աղջկան:Շատերին տեսավ,որ եկան անցան ու չնկատեցին աղքատին ընկած,որ կանչում էր.<<Օգնեցե՜ք,ինչով կարող եք,օգնեցե՜ք աղքատիս տկար…>>:

Մի պահ հուսահատ նայեց շուրջը  և ասաց.<<Այս ի՞նչ սառնասիրտ  ժողովուրդ ունեմ,ո՛չ մեկ չգտնվեց,որ ձեռք մեկներ…>>:Ելավ նա տեղից ու գնաց քաղաքից հեռու,մի գյուղ մտավ ու թակեց դռներ,խնդրեց օգնություն:Բայց չգտնվեց մեկը,որ դուռը բանար:Տխուր ու տրտում նա գնաց իր թագավորություն:Առավոտ ելավ հրաման տվեց.<<Գնացե՛ք գտեք մեկին ո՛վ իրեն կարծում է ոչինչ,ո՛վ կասի որ մեղավոր եմ ես և մահվան արժանի…>>:

Գնացին ծառաները փնտրելու այն, ինչ ուզել էր իրենցից արքան:Բայց ոչ մեկի չգտան:Օրը լուսացավ,առավոտ կանուխ, դարպասների մոտ մի երիտասարդ կանգնած կանչում էր.

_Բացե՛ք իմ առաջ դարպասները այս,եթե կկամենա իմաստուն արքան;Քանի որ գիտեմ,որ այս դարպասից ո՝չ մի մեղավոր իրավունք չունի ներս մտնելու…Նաև գիտեմ,որ նա իր մեծությամբ ու ողորմությամբ կանչել է ինձ պես մեղավոր մարդկանց,ու ես համարձակվել եմ գալ նրա առաջ ներկայանալ,ինչպես մի ոչինչ…

Թագավորն լսեց ու շատ զարմացավ,ներս հրավիրեց ու հարցրեց.

_Ո՞րն է մեղքը քո,որ ինքտ քեզ չես կարող ներել.

Տղան խոնարհվեց ու ծնկի իջավ արցունքն աչքերին ասաց.

_Տե՛ր իմ,ներեք ինձ,դուք թագավոր եք արդար ու բարի,ես արժան չեմ ո՛չ մի ներումի:Ես մարդասպան եմ,այն էլ բազում հոգիների:Ես ներում չունեմ,մեծ է մեղքս գիտեմ,բայց երբ լսեցի,որ փնտրում եք մեղավոր մեկին ,ով իր մեղքը կնդունի,ես շտապեցի գալ և ասել,քանի որ այն ներսից տանջում է ինձ…Ես հանգիստ չունեմ և եկա հուսալով,որ ներում կգտնեմ…

Թագավորը լռությամբ լսեց,մոտեցավ նրան վեր բարձրացրեց ու հարցրեց.

_Իսկ ինչո՞ւ ես սպանել այդ մարդկանց,ինչի՞ համար.

Նա էլ ասաց.

Ես պատերազմել եմ թշնամու առաջ ու սպանել եմ բանակները նրանց,որ չկոտորեն իմ ժողովրդին` կանանց,մայրերին ու մանուկներին…Ես սպանել եմ հանուն իմ հայրենիքի սիրո,կյանքս էլ կտամ, եթե պետք լինի…Բայց երբ հիշում եմ այն բոլոր մարդկանց,որ մեղավոր չէին,բայց իմ արձակած կրակից մեռան…չեմ կարողանում ինքս ինձ ներել և ներում խնդրել ումի՞ց և ինչի՞ց…Խնդրում եմ,եթե կարող եք ներեք…

Թագավորը ժպտաց,առավ գրկի մեջ և ասաց.

_Հենց քեզ էի փնտրում ու հիմա գտա,դու կլինես այն ինչ կասեմ քեզ,ներում եմ որդիս, դու մեղավոր չես,հպարտ եմ,որ կա քեզ պես հավատարիմ զինվոր,որ կյանքն էլ կտա ու չի խնայի:Այս օրվանից քեզ կարգում եմ իմ թանկագին ու միակ դստերը լինես ընկեր ու չթողնես նրան մենակ ո՛չ մի վարկյան:Պաշտպանես ամեն մեկից,պետք է սպանիր նրան ով կփորձի մատով դիպչել իմ աղջկան:Դա ես քեզ մեղք չեմ համարի ու չեմ պատժի,միայն մի բան խոստացի,որ երբ տեսնես դու նրա՛ն ,եղբո՛ր աչքով կնայես,ընկերո՛ջ պես կողքին կլինես,հո՛ր նման պատվախնդիր ու հոգատար:Չգայթակղվե՛ս տղամարդու պես,ու չնեղացնե՛ս արցունք պատճառես:Եթե կարող ես այս ամենը  կատարել,ես քեզ որդուս պես կնդունեմ տանս մեջ:

Տղան լսեց, մի պահ լռեց… հետո վեր նայեց ու ասաց.

_Աստվա՛ծ կօգնի հավատում եմ,թե որ ես էլ թույլ գտնվեմ,վստահում եմ,որ Նա կօգնի,ինձ ուժ կտա պայքարելու ինքս իմ դեմ,չէ՞ որ հաղթանակը՝ հաղթանակ է միայն այն ժամանակ երբ հաղթում ես ինքդ քեզ,քո մարմնին ու մտքերին:Հասկանում եմ ,երբ ներում են քեզ,պետք է աշխատես նույն սխալը չկրկնես:

Թագավորը ուրախացավ ու կանչեց աղջկան,որ հանձնի նրան:Աղջիկը ներս մտավ խոնարհված գլխով,կանգնեց հոր առաջ և ասաց.

_Լսում եմ,հա՛յր իմ,ինչո՞ւ ես կանչել.

_Նայի՛ր աղջիկս,այս պահից ի վեր դու մենակ չես ու ունես ընկեր,կարող ես գնալ ո՞ւր որ կամենաս,նա միշտ կպահպանի քեզ ու չի լքի քեզ:

Աղջիկը շրջվեց, նայեց տղային ու հայացքով քնքուշ ժպտաց նրան:Տղան շփոթվեց տեսնելով նրան…Մտքում սկսեց խոսել.<<Աստված իմ,ո՞նց եմ անելու,ախ՜ր երկնային գեղեցկություն ունի…կարծես հրեշտակ լինի…Օգնի՛ր ինձ Աստված խոստումս պահեմ ու չսխալվեմ…>>:

Աղջիկը նկատեց,որ նա շփոթվեց և կասկածեց ինքն իր վրա…Նա մոտեցավ տղային նայեց և ձեռքը մեկնելով ասաց.

_Եղիր ինձ ընկե՛ր,ես քեզ չեմ թողնի,որ դու սխալվես ու մի վախեցիր,դու կլինես ինձ համար ընկեր ու չկասկածես կօգնի մեզ Աստված,չի թողնի որ մեղք գործես:Ճիշտ է,սերը ծածկում է շատ բազում մեղքեր,բայց եթե հանկարծ ծնվի մի մեծ սեր, հայրս կտեսնի ու կառքելի,որ լինես ընկեր,մի փորձիր գայթակղվել…Գտիր իմ մեջ քեզ հավատարիմ քու՛յր,ընկե՛ր,բայց ո՛չ միայն Սեր…

Հեղինակ` Նաիրա Դանիելյան