Ինչո՞ւ այսպես պատահեց,ինքս
էլ չհասկացա:Ամեն բան կարծես նորից կրկնվեց ու ցավս ավելի մեծ եղավ:Թվում էր թե վիրահատվել
եմ այդ չարաբաստիկ հիվանդությունից,բայց արի ու տես,որ ոչ` նա նորից եղավ:Այս անգամ
այն չարորակ էր, ու էլ ոչինչ չէր կարող օգնել: Մնում էր միայն հաշված ժամեր:Ինչո՞ւ
այսպես պատահեց,անակնկալ էր կարծես:Երբ դուրս ես գալիս կարծես թե հաղթած,արի ու տես
դեռ պայքար ունես,պայքար այն էլ մահվան դեմ.<<Իսկ ո՞վ կարող է անվեջ պայքարել,ո՛չ ոք…Ո՛չ ոք չի կարող
ցավերին հաղթել,այն էլ մահացու հասցրած ցավին…Թե որ օգնության չհասնի Աստված,հոգիդ
առնի իր ձեռքերի մեջ ու ցավից հեռո՜ւ-հեռո՜ւ տանի…Իր գիրկն առնի ու երկինք տանի…Չես
կարող ցավին դիմանալ ու կպարտվես մահվան խավարին…>>: Հեղինակ՝ Նաիրա Դանիելյան
Երբ հոգին ցավ է զգում կամ խնդություն,նա անպայման փնտրում է,ում հետ կարելի է կիսել Իր զգացածները:Նրան խելամիտ խորհուրդեր պետք չեն,նա փափագում է հասկացված լինել:
Marmni cavn u hivandutyun@,Hogun stacac verqeri artahaytutyunn e miayn. Marmni cav@ bujelov hogu cav@ chi bjshkvum, dra hamar noric e hivandutyun@ krknvum. Petq e bujel Hogin... isk Hogu bjishk@ Hisusn e, vorin petq e hanznvel u chvaxenal angam mahic... S. A.
ОтветитьУдалить