Թիթեռն իր կյանքում մեկ օր է ապրում,ու հասցնում է թե սիրել, թե ծաղկից քաշել նկտարը նրա:Եվ ազատ ճախրելով անեանալ իրականությունից անդին...Բայց մարդուն,բավ չէ մի ամբողջ կյանք,ագահության սինդրոմն է ախտանիշ դարձել:Բայց որքան էլ հիվանդ ու անօգնական է մարդ,երջանիկ է իր զգացումներով ու զգացմունքներով,ու միթե՞ պահն այս սպասման մի նոր նամակի,կամ թեկուզ մերժումդ,կամ թե լոկ մեկ բառդ,նույնքան կարոտ չէ,որքան որ սեր կա մեր մեջ,ագահ թվացող մեր գոյի կողքին:Ես էլ կանեանամ,բայց հուսամ որ մտքերիտ մեջ մի պահ դու կզգաս ազատ ճախրանքս քո ծաղկե դյութիչ այտերիդ վրա:
Комментариев нет :
Отправить комментарий