Իզուր ենք մենք կարծում ,որ մարդիկ փոխվում են...Դա նման է,այն գույնավոր մանր նկարին,որն պատկերված է ասֆալտի վրա...Ներդնում ես հոգուտ մի մասը, անկեղծ ուրախանում ես ներկված պատկերով...Իսկ հետո հանկարծ անձրև եկավ...Նկարված պատկերը անձրևաջուրը սրբեց եւ ասֆալտն ընդունեց իր նախկին տեսքը... Ինչպես և մարդիկ...Փոխվում են ...Դառնում են, այլ...Իսկ հետո հանկարծ անձրև...
Երբ հոգին ցավ է զգում կամ խնդություն,նա անպայման փնտրում է,ում հետ կարելի է կիսել Իր զգացածները:Նրան խելամիտ խորհուրդեր պետք չեն,նա փափագում է հասկացված լինել:
Комментариев нет :
Отправить комментарий