Տարվա իմ եղանակ

Հրաշքս

Թող անհնարինը ,դառնա հնարավոր,
Թող անհասը,դառնա հասանելի,
Թող այն ամենը, ինչ անլուծելի է թվում,լուծում գտնի
 Թեթև մտքի գեղեցկությամբ հրաշք լինի,
Ինչպես հոգիտ պայծառատես հրաշք տեսավ,
Պատահական պատահածից...

Հոգեհարազատ

Երբ լռում է շուրթերը,խոսում է հոգին

 Թիթեռն իր կյանքում մեկ օր է ապրում,ու հասցնում է թե սիրել, թե ծաղկից քաշել նկտարը նրա:Եվ ազատ ճախրելով անեանալ իրականությունից անդին...Բայց մարդուն,բավ չէ մի ամբողջ կյանք,ագահության սինդրոմն է ախտանիշ դարձել:Բայց որքան էլ հիվանդ ու անօգնական է մարդ,երջանիկ է իր զգացումներով ու զգացմունքներով,ու միթե՞ պահն այս սպասման մի նոր նամակի,կամ թեկուզ մերժումդ,կամ թե լոկ մեկ բառդ,նույնքան կարոտ չէ,որքան որ սեր կա մեր մեջ,ագահ թվացող մեր գոյի կողքին:Ես էլ կանեանամ,բայց հուսամ որ մտքերիտ մեջ մի պահ դու կզգաս ազատ ճախրանքս քո ծաղկե դյութիչ այտերիդ վրա:

Ժպիտ...Որտեղ խոսքերն ավելորդ են

Աշխարհը դառնում է լուսավոր,երբ ժպտում ես իմ անգին:
Հայացքդ լուսաշող փայլում է դեմքիտ...
Սիրում եմ քնքշությունը ,նրբությունը քաղցրահամ...
Ժպիտ,որում հափշտակվում է միտքս...ժպիտդ սիրուն գերում է հոգիս...Ժպիտդ անկեղծ վստահեցնում է սրտիս սիրուտ մասին...Սիրում եմ ժպիտդ քնքուշ,որում թաքնված կարոտդ է արտացոլվում...Նուրբ են շուրթերդ ծաղկի թերթի նման,անուշ են քնքուշ ինչպես մեղրախորիսխը 

Վստահություն ,որին ոչ բոլորն են արժանանում

Ներիր անկեղծությունս

Չկարողացավ մեկը,չցանկացավ մյուսը

Որքան հեշտ է գտնել բացատրություն,մեկը չէր կարող,մյուսը չցանկացավ:Մեկը չկարողացավ հասկանալ,իսկ մյուսը ներել չցանկացավ:Եվ ձգված թելը կտրվեց:Գուցե յուրաքանչյուրն էլ ուրախ կլիներ ետ վերադառնար:Բայց ցավոք ոչինչ ետ չի վերադառնում:Աստված է այդպես հատուցում...ափսոս շատ թանկ ենք վճարում...

Անսահմանության մեջ սահմանափակում

Երբ մարդը սահմանափակում  է իր ազատությունը,այն ազատ կամքը ,որ ի սկզբանե Աստծո շնորհն է,իրեն մատնում է բազում հիվանդություների գիրկը և դանդաղ մահվան է տրվում... 
Ինչպես այն տարածքը ,երբ գտնվում է փակ վիճակում  և  օդափոխության  չի ենթարկվում՝ սկսում է բորբոսնել...
Նույն խոնավության դեպքում անգամ պատն է հիվանդանում ,ծաղիկն է թոշնում,որքան առավել մարդը կլինի, երբ նա էլ շնչող էակ է…

Խաչմերուկում

Կանգ առնելով երկու ճանապարհների խաչմերուկում,չես գիտակցում ,որ կողմ գնալ
Ու ավելի ես մխրճվում անորոշության մեջ,չհասկանալով մի բան,
Որ պատվի ու սիրո միջև կա ճամփաբաժան,
Որ հպարտությունը հեռացնում է սերը և մենության մատնում 
Եվ լռության մեջ ,հոգու ձայնին լսելով են առաջնորդվում:
Դժվարին ճամփան հաղթանակն է քո փառած պսակի,
Իսկ պատվի հետևորդն խավարը կկլի:

Մարդիկ չեն փոխվում

Իզուր ենք մենք կարծում ,որ մարդիկ փոխվում են...Դա նման է,այն գույնավոր մանր նկարին,որն  պատկերված է ասֆալտի վրա...Ներդնում ես  հոգուտ մի մասը, անկեղծ ուրախանում ես ներկված պատկերով...Իսկ հետո հանկարծ անձրև եկավ...Նկարված պատկերը անձրևաջուրը սրբեց եւ ասֆալտն ընդունեց իր  նախկին տեսքը... Ինչպես և մարդիկ...Փոխվում են ...Դառնում են, այլ...Իսկ հետո հանկարծ անձրև...

Սիրելով հոգին հաղթում է մարտում...

Սրճիր և շփվիր

Վարդ ես դարձել...

Կարոտդ կարոտիս կարոտ մնաց

 <Բարի գիշեր>
Երբ անցուդարձից օրվա` շատ հոգնած,
Ես երազում եմ քնելու մասին,
Իմ առջև հառնում են քո աչքերը թաց
ՈՒ ջարդուփշուր անում երազիս:
Երբ ծանրանում են կոպերն աչքերիս
ՈՒ երբ քնել եմ ես այնպես ուզում,
Ես քո ծիծաղն եմ լսում շատ հեռվից
Եվ կարծես հենց նոր քնից արթնանում:
Բայց ծանրացել է օրը աչքերիս,,,
Քնել եմ ուզում խելագարի պես,
Թույ տուր այս գիշեր, թեկուզ երազիս
Քո աչքերը ես` ինձ շատ մոտ պահեմ:
ՈՒ քո ծիծաղի ձայների ներքո
Փոքր ինչ երջանիկ պառկեմ քնելու,
Որ թեկուզ բազում տարիներ հետո
Ես մի խենթ գիշեր գտնեմ հիշելու,,,
վերցված է Հայկ Մկրտչյանից

Երջանկություն