Աշունը նոր գույներով ինձ այցելեց, իր ներկայությամբ ժպիտով լցրեց,
Իր սիրող գիրկն առած մեղմ շշնջաց.
_Շարունակիր պարել սիրո երգի տակ, եկ թևածիր ձմռան բյուրեղյա սրտին, նրանում գտիր պարզ սիրո նրբությունը...
Ձյուն որում մաքրությունն է տիրում, որում բյուրեղն է շողում...
Ծածկում է հուշերը գույնազրկված, պարգևում ժպիտ, խաղ պատանեկան։
Ձմռան գրկում սիրո ջերմություն, սառած մարմնում մի սիրո կրակ...
Հոգին ջերմացնող մայրամուտ գունագեղ,
Որ կարծես երկինք է շիկնել սիրող սրտերի ջերմ համբյուրներից։
Որ սառույցն է հալչում ամոթից... Սիրո ձմեռ, երբևէ՞ լսել ես.
Որ կա փաթիլի պես բյուրեղ մի սրտիկ, որ միաձուլվել ծածկել է հոգիտ
Որ հալչում է ձեռքերիտ մեջ, չի դիմակայում մարմնիտ ջերմությանը..
Սիրո ձմեռ, երբ իր սառնաշունչ ներկայությունը ստիպում է ավելի ամուր գգվել մեկ մեկու...
Երբ միտումնավոր ջուրը սառույցի է վերածում, որպեսզի ամուր մեկ մեկու պահեն...
Ամեն ինչ անում է, որ մոտ գտնվեն... Ինչպես մի բյուրեղ միացված իրար մի ամբողջություն։
Комментариев нет :
Отправить комментарий