ԱՇՈՒՆ ...Կրկին անգամ իմ դուռն ես թակում...քո ողջ հմայքով գիրկտ ես առնում,պարուրում հուշերով գունեղ...որում հրաշքն է Աստվածային և սկիզբ ինչ-որ բանի,և վերջ այն ջերմության ,որում կյանք էր պարգևած...ԱՇՈՒՆ...Գեղեցկության մեջ թախիծ է թաքնված,կարոտ արցունքով միախառնված ...Կորուստտ հպարտությամբ ես ընդունում,գունեղ ժպիտիտ ներքո անձրևում ես,շարունակելով Սեր տալ մարդկությանը քեզնով զմայլվող...Ն.Դ
Комментариев нет :
Отправить комментарий