Երկու մոմեր

Երկու մոմեր եկեղեցում խոսում էին,

Մեկը պայծառ լույսով էր վառվում,

Մույսը  պառկած սևեռած աչքերով նայում,

Եվ  ընկերուհուն  խորհուրդներ տալիս:

- Կարճ  է ժամանակտ,-բարձրաձայնեց նա,

Այրվող ընկերուհուն նայելով:

-Այրվելով, իմացիր հալչելով ճակատագիրը ավարտված է,

Կորցնում ես հույսի կաթիլը վերջին  :

Ահա  ես չեմ այրվում, ես երանելի  եմ քեզնից

Պառկած, խաղաղ հանգիստս եմ վայելում  .

Ես ափսոսում եմ և չեմ տանջում ինքս ինձ

Ոչ  ցուրտ է  ինձ համար և ոչ էլ ձանձրալի.

 Պատասխանեց  բոցավառվող մոմը :

Չեմ ցավում ինձ համար,իմ ընկեր

Նայի՜ր,որքան լույս է իմ այրվելուց շուրջս տարածվում

Այրվել - սա է մեր առաքելությունը:

Մեզմէ վառվում են  շատ մոմեր,

Հնչում է երկնային մեղեդի սուրբ :

Այրվելով, խնդրում ենք բազմաթիվ օգնություն 

Մենք լսում ենք և հուսադրում:

Ես իմ լույսով  կցրեմ ողջ  խավարը,

Կկանգնեմ հիվանդի գլխավերևում ,

Կվառվեմ,որպես հույսի մի բարի նշան,

Այն տաքացնող մոմի լույսի,որ  այրվելուց է լիակատար ազատագրվում :